به گزارش افکارنیوز، متولد ۱۳۶۷ و بچه یافت آباد است. از تیم پاس خاطرات زیادی دارد، چون کارش را از این تیم با سابقه تهران شروع کرده است. کمال از خانواده ای شلوغ وارد فوتبال شده و رده های ملی را هم تجربه کرده و بارها قرار بوده شاگر علی دایی شود، اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاده است. کامیابی را شاید بتوان چهره جنجالی فوتبال دانست چرا که در یک بازی ملی با وجود سه اخطاره بودن، به زمین رفت و موجب شد تیم از مسابقات حذف شود. تنها عضو فوتبالیست خانواده کامیابی نیا، حالا به روزهای بهتر و حضور در آسیا، با نفت تهران فکر می کند. او می گوید، فوتبالیست شدن کار سختی است، اما در این زمانه راحت تر می توان در فوتبال مطرح شد. کمال حرف های جالبی دارد، اما جالب تر از حرف هایش سادگی گفتارش است.

فوتبال را از کجا شروع کردی؟

در تیم های پاس تهران، مس کرمان، راه آهن، شهرداری تبریز و نفت تهران بازی کردم. شروع فوتبالم از پایه های پاس بود و روزهای خوبی را در آن تیم گذراندم در آن زمان آجرلو مدیر عامل پاس بود و باشگاه با یک برنامه ریزی خوب و منظم جوانان را تعلیم می داد و بچه ها به خوبی پرورش می یافتند. خیلی چیزها در پاس یاد گرفتم که احساس می کنم الان هیچ کدام از مدرسه های فوتبال این چیزها را به بچه ها یاد نمی دهند.

در کودکی برای رسیدن به اینجا زحمت و سختی کشیدی؟

خیلی سختی کشیدم پدر و مادرم هم خیلی زحمت کشیدند و فکر می کنم باید زحمات آنها را جبران کنم. از نظر مالی خانواده ضعیفی نبودیم، اما شش بچه در یک خانواده بودیم که پدر و مادرم برای تامین ما زحمات زیادی می کشیدند. خدا را شکر می کنم، چون فوتبال شرایطی برایم فراهم کرد تا بتوانم زحمات پدر و مادرم را جبران کنم. من استوک ورزشی نداشتم، اولین استوک را مهدی احمدپور به من داد که باید از این فرصت استفاده کرده و از او تشکر کنم. بعد از رده های پایه، در رده امیدها هم کاظمی به من فرصت داد.

خانواده ات مخالفت نمی کردند؟

نه مخالفتی نبود، پدر و مادرم به من اعتماد داشتند و فقط راهنمایی ام می کردند. شاید همین مخالفت نکردن آنها موجب شد فوتبالم را ادامه بدهم.

خانواده ات ورزشی هستند؟

نه، من تنها عضو خانواده هستم که فوتبالیست شدم. البته، یکی از اقوام ما در گذشته فوتبالیست بوده است، اما از بین برادرهایم فقط من وارد فوتبال شدم.

درس را تا کجا ادامه دادی؟

بعد از آن که دیپلم گرفتم راه خودم را انتخاب کردم و فقط به فکر فوتبال بودم.

اگر فوتبالیست نمی شدی؟

فکر می کنم درسم را ادامه می دادم و در این راه پیشرفت می کردم.

بهترین بازی که انجام دادی؟

در تیم ملی امید در گوانگژو خیلی خوب بازی کردم و دوران خوبی بود، اما در لیگ برتر مقابل مس کرمان هم یک بازی خوب انجام دادم و آن زمانی بود که در راه آهن بودم و باید به مصاف مس کرمان، یعنی تیم سابق خودم می رفتیم. ما آن بازی را بردیم و من در آن بازی خیلی خوب درخشیدم.

بهترین و بدترین خاطره ات از فوتبال؟

خاطره خوب زیاد دارم چون به فوتبال علاقه مند هستم، حضور در زمین کلاً برایم خوشایند است و می توانم بگویم کمتر اتفاق افتاده که از این امر لذت نبرم، اما خاطره بدم مربوط به بازی عراق با تیم ملی امید می شود که به خاطر سه اخطاره بودن آن بازی ها را از دست دادیم.

آن حادثه چطور اتفاق افتاد؟

چه بگویم؟ در این باره زیاد صحبت شده، اما من سه اخطاره شدنم را به مسئولان گفتم، و آنها گفتند استعلام می گیرند. زمان زیاد تا بازی های بعدی و البته تغییر و تحولات در کادر فنی و مدیریتی تیم موجب شد همه چیز به فراموشی سپرده شود و متاسفانه برناممه ریزی مدونی هم وجود نداشت.

اگر به گذشته برگردی، باز هم فوتبالیست می شوی؟

صددرصد، اما فقط به شهرداری تبریز نمی روم.

چرا؟

چون زمانی که به شهرداری تبریز رفتم پیشنهادهای خیلی خوبی داشتم و حتی پرسپولیس هم مرا می خواست، اما شرایط طوری رقم خورد که به شهرداری رفتم و دو سال سخت را در آنجا گذراندم. البته نه از نظر شهر و یا چیز دیگری. بلکه فقط از نظر فوتبالی که متاسفانه با سقوط به لیگ یک، همه چیز بدتر شد و به خاطر داشتن قرارداد نتوانستم از تیم جدا شوم. فکر می کنم دو سال از فوتبال عقب افتادم.

الگوی ایرانی و خارجی شما؟

الگوی ایرانی ندارم، چون اینجا کسی کسی را قبول ندارد (می خندد)، اما از بین خارجی ها بازی دروس را دوست دارم.

فوتبالیست شدن راحت است؟

الان هر کسی را می بینی می گوید باید پارتی داشته باشی تا بتوانی فوتبالیست شوی، اما من می گویم باید استعداد فوتبال داشته باشی و سخت کار کنی تا بتوانی فوتبالیست شوی، هر چند الان مطرح شدن در فوتبال خیلی راحت تر از گذشته شده، اما باز هم سختی خاص خودش را دارد. به نظر من همه نمی توانند فوتبالیست شوند.

چقدر انتقادپذیر هستی؟

در مجموع، من آدم انتقادپذیری هستم و انتقادهای منطقی را خیلی زود قبول می کنم، اما باید انتقاد به جا و واقعی و دلسوزانه باشد. وقتی کسی به اسم انتقاد بخواهد مرا خراب کند ناراحت می شوم. گاهی اوقات دامادمان که قبلاً فوتبالیست بوده از من انتقاد می کند، می پذیرم، چون واقعاً حرف حق می زند.

اوضاع نفت چطور است؟

خدا را شکر الان تیم ما شرایط بسیار خوبی دارد و به یاری خدا امسال قصد داریم سهمیه آسیا را بگیریم.

گویا قبل از این که به نفت بیایی قرار بود به راه آهن بروی، قضیه چه بود؟

درست است. من بعد از تمام شدن قراردادم با شهرداری، با پیشنهاد نفت مواجه شدم و به باشگاه نفت رفتم، مذاکرات اولیه انجام شد و توافقاتی به دست آمد، اما قرار نبود قراردادی امضا کنیم. وقتی می خواستم از باشگاه بیایم مدیرعامل نفت گفت یک قرارداد داخلی با ما امضا کن تا امانت پیش ما باشد اگر جای بهتر پیدا کردی، من قرارداد داخلی را به تو می دهم. من بر همین اساس به پیشنهاد علی دایی که همیشه به من لطف داشته جواب دادم و قرار شد به آن تیم بروم، اما اشتباهم این بود که موضوع را قبل از در میان گذاشتن با نفتی ها، رسانه ای کردم و همین امر موجب شد مدیرعامل نفت تحت فشار قرار بگیرد و قرارداد را پس ندهد. خدا را شکر می کنم که امسال سال خوبی است و توانستیم نتایج خوبی بگیریم و راضی هستم. علی دایی هم از راه آهن رفت و دیگر پیوستنم به آن تیم منتفی شد که البته باز هم در لیست پرسپولیس و علی دایی بودم، اما همان طور که گفتم شرایط نفت هم طوری بود که نمی توانستند مرا از دست بدهند. برای همین در آن تیم ماندم و حالا هم راضی هستم، اما برای چندمین بار قسمت نشد شاگرد علی دایی شوم.

کلام پایانی؟

باید قبل از هر چیز از پدر و مادرم تشکر کنم که خیلی برایم زحمت کشیدند و همین طور از (مجله خانواده) به خاطر توجه به سایر تیم ها و بازیکنان شان تشکر می کنم، چون الان بیشتر به بازیکنان استقلال و پرسپولیس پرداخته می شود.