امید سلیمی بنی: وقتی مشتری نباشد، همه بی پول و بدون بودجه می‌مانند، مخصوصا شهرداریها که ۳۰ سالی می شود خودگردان شده اند. نایب رئیس شورای شهر بم به “خبر” می گوید: ساختمان های شهر، نوسازند، همه چند خانه دارند و برای همین، کسی به شهرداری مراجعه نمی کند که درآمدی به مدیریت شهری برسانند. منصور یوسفی، علت اصلی بدون آسفالت ماندن معابر شهر را بی پولی شهرداری می داند.

چرا خیابانها و کوچه های بم اینقدر بی نظم و قاعده اند؟ چرا این همه تیربرق وسط کوچه رها شده؟

مشکل در نبود مدیریت واحد شهری است. بم که نوسازی شد، کوچه ها تعریض شد و تیرهای برق، وسط کوچه مانده اند. اداره برق، باید تیربرقها را منتقل کند. ولی این کار را نمی کند. شهرداری هم به دلیل نبود مدیریت واحد شهری، نمی تواند در کار اداره برق دخالت کند.

ولی می تواند دست کم کوچه ها را آسفالت کند.

واقعیت این است که ما پول نداریم. دو دلیل اصلی باعث شده مدیریت شهری در بم، بدون بودجه بماند. اول اینکه کسی برای گرفتن پروانه ساخت و یا ساخت و ساز به شهرداری مراجعه نمی کند. چون همه خانه ها نوسازند و بعضی از مردم، برای فرزندان خود هم خانه ساخته اند. دلیل دوم، این است که شهر بم، به عنوان منظر فرهنگی میراث جهانی و باغشهر ثبت شده است. یکی از پیامدهای این ثبت، جلوگیری از ساخت و ساز بیش از ۱۰ و نیم متر است. چون این محدودیت هم داریم، شهرداری قادر به تامین مخارج عادی خدمات خود مانند تامین هزینه روکش آسفالت نیست.

مردم به شما برای محدودیت ارتفاع سازی اعتراض نمی کنند؟

مراجعاتی از سوی مردم داریم که درخواست ساخت و ساز با ارتفاع ۴ و ۵ طبقه را داشته اند، ولی میراث فرهنگی اجازه نمی دهد. تصور می کنم به زودی مجبور می شویم به خاطر افزایش جمعیت، در این مقررات، تجدید نظر کنیم و یا راهکار دیگری برای جا دادن جمعیت آینده شهر در نظر بگیریم.

هنوز انگار برخی خانه ها، تکمیل نشده؟

خانه های بم، وسیع است و بازماندگان برخی خانواده ها هم چند خانه برایشان مانده، برای همین یکی را تکمیل کرده اند و برای نوسازی بناهایی که می گویید تلاش نکرده اند. همه خانواده های بمی، خانه دار هستند، به جز مهاجرانی که می آیند و البته بمی نیستند.

شما که می گویید برخی خانواده ها، ۲-۳ خانه دارند، آیا مهاجرت باعث افزایش جمعیت بم می شود؟

چون پایه اقتصاد شهر بم، کشاورزی و کشت خرما است، معمولا مهاجرت چندانی به شهر نداریم، به جز کارگران فصلی که از شهرستان های همجوار می آیند و در فصل کشت و کار مهمان بم هستند. بمی ها معمولا باغشان را نمی فروشند، ولی واقعیت این است در زلزله اخیر، برخی از هموطنان سایر نقاط آمدند و بمی شدند و آنها هم به هر جهت خانواده و خویشاوندانی دارد. با وجود شهادت ۳۲ هزار نفر از مردم شهرمان در زلزله اخیر، عاملی که عرض شد، باعث افزایش جمعیت شده است.

پس می خواهید عمران شهری نابسامان بم را چه کنید؟

شهرداری ما بی مشتری مانده، نمی توانیم به امید درآمد شهرداری بمانیم. برخی از کارها مانند برگزاری هفته فرهنگی در دوره چهارم شورا برای تامین روحیه و نشاط مردم هم انجام شده و طبعا هزینه بر است. فعالیتهای فرهنگی و برگرداندن نشاط به مردم را نمی توانیم فراموش کنیم. همانطور که نمی توانیم آسفالت و عمران شهری را رها کنیم. ولی انتظار داریم مسئولان محترم کشور به شهر دارالصابرین بم، با التفات بیشتر نگاه کنند.

یعنی منتظر بودجه های دولتی هستید؟

شهر بم، یک باغشهر گسترده با محدودیتهای میراث جهانی است. فقط سم پاشی نخلهای شهر برای رهایی از آفت زنجره خرما، بیش از ۵۰۰ میلیون تومان هزینه لازم دارد. این اعتبارات در شهرداری قابل تامین نیست. دولت هم به صورت انفرادی به خانواده های آسیب دیده از زلزله، کمکهای زیادی کرده، برای بازسازی تاسیسات عمومی مانند کتابخانه، ورزشگاه، بازار و مانند آن هم اعتبارات خوبی پرداخت شده، ولی در این بین، عمران شهری و شهرداری، مغفول مانده. اگر قرار است این شهر، نشاط عمومی خود را مانند گذشته به دست بیاورد، چاره ای به جز کمک گرفتن از دولت نداریم.