اخترشناسان معتقدند بقایای یخ زده این دنباله دار مربوط به شکل گیری منظومه شمسی در ۴٫۵ میلیارد سال قبل است.

این دنباله دار روز پنجشنبه ۲۸ نوامبر (هفتم آذر) از فاصله ۱٫۲ میلیون کیلومتری خورشید عبور کرد و اخترشناسان با استفاده از تلسکوپهای خورشیدی این سفر انتحاری آیسان را رصد کردند.

در نزدیکترین حالت، دنباله‌دار با سرعتی بالغ بر ۳۵۰ کیلومتر در ثانیه از جو خورشید عبور کرد؛ در این فاصله آیسان درجه حرارت دو هزار و ۷۶۰ درجه سانتیگراد را تجربه کرد که علاوه بر تبخیر هسته یخی، می‌تواند ساختار سنگی و گرد وغبار آن را نیز درهم بشکند.

«کارل باتاماس» از متخصصان اخترفیزیک در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (NRL)‌ در واشنگتن تأکید می‌کند: هنوز هیچ نشانه‌ای از بقایای این دنباله‌دار یخی در دیسک خورشیدی مشاهده نشده است؛ به نظر می‌رسد که این سفر درون منظومه شمسی، پایان راه آیسان بوده است.

اگر دنباله‌دار یا قطعات بزرگتر دنباله‌دار پس از نزدیک شدن به خورشید نجات پیدا کرده باشند، ظرف یک تا دو هفته در آسمان با چشم غیر مسلح قابل مشاهده خواهند بود.

خانواده دنباله دارها که آیسان نیز به آن تعلق دارد، از محلی به نام ابر اورت (Oort Cloud) سرچشمه می‌گیرند که در فاصله ۱۰ هزار برابر دورتر از فاصله خورشید تا زمین واقع شده‌اند.