به گزارش پایگاه خبری مدیریت شهری کرج، نماد المپیک پنج حلقه پیوند خورده با هم است و به معنای صلح و دوستی میان ۵ قاره‌ جهان می باشد. بازی‌های آن نیز گویای چنین پیام زیبایی است، بجز یک مورد که به دغدغه ای برای اکبر پدرام، شهروند ۵۷ ساله کرجی تبدیل شده تا برای اصلاح آن دست به یک اقدام نمادین و بی سابقه بزند.

وی در این باره می گوید: دوی «ماراتن» که در بردارنده‌ مفهوم جنگ و شکست و پیروزی است، در حالی در سال ۱۸۹۴ میلادی به پیشنهاد «مایکل بریل» وارد بازی های المپیک شد که منافی با روح المپیک و حلقه های های پنج گانه آن است.

پدرام با ابراز شگفتی از اینکه دست اندرکاران و اعضای کمیته المپیک چشم بر این حقیقت تلخ بسته‌اند، تصریح کرد: طبق گزارش‌های اغراق‌آمیز «هرودوت»، در سال ۴۸۶ پیش از میلاد، سپاه ایران در ماراتون، از یونانی‌ها شکست خورد و یک سرباز، فاصله‌ صحنه‌ جنگ (مارتون) تا آتن را دوید تا خبر شکست ایرانیان را به آتنی‌ها بدهد. پس از آن افتاد و در دم، جان سپرد! به فرض صحت ماجرا، چرا باید نمادی از جنگ و خونریزی به یکی از پنج حلقه بازی‌های  المپیک تبدیل شود.

پدرام می افزاید: آیا نمی‌توان همان گونه که حدود یکصد سال پیش، یک فرانسوی، این رشته را پیشنهاد کرد و تصویب شد، امروز، یک ایرانی «دوی استقامت» دیگری را پیشنهاد کند، که در بردارنده‌ فرهنگ و دوستی باشد؟

به گفته این شهروند صلح جوی کرجی، «راه شاهنامه»، نخستین تلاش عملی و پاسخ به این نیاز تاریخی و جایگزین مناسبی برای «ماراتن» است که نماد جنگ و خون‌ریزی در بازی‌های صلح‌آمیز المپیک است.

پدرام گفت: می‌دانیم که شاهنامه‌ فردوسی، به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت و به رسمیت شناخته شده است و می تواند جایگزین مناسبی برای نماد جنگ و خونریزی در بازیهای المپیک باشد.

وی عنوان کرد: «راه شاهنامه» یعنی شاهنامه دارای چنان ارزشی است که دونده حاضر است فاصله ۴۴ کیلومتری میان دو شهر (از ورزشگاه شریعتی کرج تا بنیاد نیشابور تهران) را بدود، تا به کلاس درس شاهنامه برسد.

پدرام توضیح می دهد: ۴۴ کیلومتر، به عمد انتخاب شده که بیشتر از دوی ماراتون -۱۹۵/۴۲- متر باشد، یعنی سرباز فرهنگی شاهنامه می‌تواند بیشتر از سرباز جنگی بدود. این، پیام دانش و فرهنگ دارد و آن، پیام جنگ و خون‌ریزی.

وی گفت: حال باید از دست‌اندرکاران و کمیته المپیک پرسید، کدامیک از این دو پیام صلاحیت حضور در بازی‌های المپیک را دارد؟ جای آن دارد که کشورها و مردمان آزاده‌ جهان، به این ندای فرهنگی ورزشی پاسخ دهند و از مسؤولان کمیته‌ی المپیک بخواهند که نماد جنگ را به نماد فرهنگ، تبدیل کنند و ثابت کنند که داعیه‌ دموکراسی و آزادی‌خواهی آنان، تنها «شعار» نیست.

این مهم بر عهده‌ی دست اندرکاران ورزش کشور است که برای زدودن ننگ ماراتون، که گزافه‌ای تاریخی است، اقدام کنند و با جمع‌آوری مستندات تاریخی و برشمردن تضادهای روایت‌های “هرودوت”، مسؤولان کمیته‌ی المپیک را وادار به بازاندیشی در پذیرش افسانه‌ی «ماراتون» کنند و چه می شود، اگر برای دست یابی به چنین هدف بزرگ ملی، در سطح بین المللی نیز، تلاش کنند و این بار، برای «فرهنگ»، دست به تشکیل «لابی» زنند! و اندکی از بودجه کشور را در این راه هزینه کنند و از اندیشمندان و پژوهشگران ایران و جهان، یاری جویند؟

دور نیست که با مطرح شدن چنین اندیشه و هدفی، کشورهای صلح دوست دیگری نیز از آن حمایت کنند به ویژه پاره‌های جدا افتاده از پیکر فرهنگی ایران چون: تاجیکستان، افغانستان و… که هنوز پیوندشان با شاهنامه‌ی فردوسی و شعر رودکی و… پابرجاست، یادآوری کنند که سمرقند و مرو و بخارا و خجند و کابل و… در پهنه‌ی ادبیات پارسی است.

اهداف برنامه‌ی «راه شاهنامه»

۱- جایگزین کردن دوی «استقامت» ۴۴ کیلومتری با پیام «فرهنگ» به جای دوی «ماراتون» که مفهوم «جنگ» دارد.

۲- ارج گزاری به فردوسی و شاهنامه به شیوه‌ای که تاکنون در ایران و جهان، سابقه نداشته است.

۳- ایجاد پیوند و هم‌سویی میان ایرانیان درون و برون کشور و فارسی زبانان پهنه‌ ایران فرهنگی، که هم‌نوا با هم، خواستار برداشتن نماد جنگ از بازی‌های المپیک شوند.

زمان اجرای برنامه «راه شناهنامه» ساعت ۱۳ روز شنبه هجدهم آبان امسال بوده و مکان آغاز این دو از ورزشگاه شریعتی کرج تا تهران، خیابان جلالیه، ساختمان بنیاد نیشابور، درس شاهنامه‌ی استاد فریدون جنیدی است.