کودکان کار و خیابان یک روز به جای خیابان، جلو در و ورودی رستوران‌ها مهمان رستوران‌ها بودند و علاوه بر خوردن غذا، دور هم و با هم کلی گفتند و خندیدند. صدای خنده‌ آنها مدت‌هاست در میان شلوغی شهر و رفتن دنبال غم نانشان شنیده نمی‌شد و گویی دیگر خودشان هم یادشان رفته که در دنیای شیرین کودکی هستند.

۴ لغایت ۱۰ آبان به عنوان هفته رستوران‌گردی نام گرفته است و در دومین روز این هفته به نام “روز کودک” فرصتی فراهم شد تا کودکان کار و خیابان از خدمات رستوران‌های شیک و گران‌قیمت سطح شهر تهران به صورت رایگان بهره‌مند شوند. این اقدام در نگاه اول مشکلی از مشکلات بسیار این کودکان را حل نمی‌کند و با یک روز غذای خوب خوردن مشکل سوء تغذیه بسیاری از این کودکان حل نمی‌شود؛ اما قطعا فرصتی خواهد بود که به یاد بیاوریم این کودکان در سطح کوچه و خیابان‌های آلوده همان شهری بزرگ می‌شوند که همه ما زندگی می‌کنیم. در عین حال پیامی است به این کودکان تا بدانند بزرگترها آنقدرها هم بی‌توجه نیستند و در هیاهوی این پارکینگ بزرگ به دست فراموشی سپرده نشده‌اند.

رستوران‌گردی کودکان کار

محمد هادی کبیری – مدیر اداره پیشگیری و ارتقای سلامت اجتماعی سازمان رفاه شهرداری تهران در خصوص اهداف و نحوه اجرای این طرح شهرداری تهران، گفت: تلاشمان جلب توجه جامعه بر موضوع کودکان کار و خیابان بوده است و در مهم‌ترین قدم از رستوران‌ها شروع کردیم چرا که می‌توان از طریق رستوران‌ها مردم را به مدیریت محله متصل کرد و در مرحله بعدی تلاش کنیم این کودکان بیشتر محور توجه در محلات باشند.

وی با اشاره به پیش‌بینی کانون‌هایی با عنوان “کانون امیدهای زندگی” در سطح محلات، گفت: در حال حاضر در ۳۷۴ محله تهران سرای محلات فعال هستند و مدیریت محله در این مکان مستقر است و هر یک از این سرای محلات ۱۴ خانه دارد که یکی از این خانه‌ها، خانه خدمات رفاهی و اجتماعی است و کانون‌ امیدهای زندگی زیر مجموعه این خانه‌ها است.

وی با اعلام اینکه کانون امیدهای زندگی به صورت اختصاصی موضوع کودکان کار و خیابان را دنبال می‌کند، اظهارکرد: رستوران‌ها را به عنوان اولین صنفی که در این موضوع پیشگام شده‌اند به کانون‌های زندگی متصل کرده‌ایم و می‌خواهیم خود رستوران‌ها به عنوان یک کانون بتوانند منطقه و اطراف خود را رصد کنند و به این کودکان سرویس ارایه دهند. هدف این سرویس تنها دادن یک وعده غذا به این کودکان نیست ، بلکه هدف تشکیل یک شبکه حامی این کودکان است و باید همه دست به دست هم دهیم و توانمندی‌های موجود هم‌افزایی داشته باشند تا جلوی تولید کودک کار و خیابان گرفته شود.

می‌خواهیم خود رستوران‌ها به عنوان یک کانون بتوانند منطقه و اطراف خود را رصد کنند و به این کودکان سرویس ارایه دهند. هدف این سرویس تنها دادن یک وعده غذا به این کودکان نیست ، بلکه هدف تشکیل یک شبکه حامی این کودکان است و باید همه دست به دست هم دهیم و توانمندی‌های موجود هم‌افزایی داشته باشند تا جلوی تولید کودک کار و خیابان گرفته شود.

کبیری با اشاره به برگزاری کارگاه‌های آموزشی حضوری و غیرحضوری برای مسئولین رستوران‌هایی که به صورت داوطلبانه برای شرکت در این طرح اعلام آمادگی کرده‌اند، گفت: قرار است این شبکه را به یک شبکه عملی و اجرایی تبدیل و مردم را حساس خواهیم کرد. وقتی مردم نسبت به موضوعی حساس شوند خودشان راه‌حل‌ها را پیدا می‌کنند و خودشان امکانات را هم می‌آورند.

وی تاکید کرد که برای دیگر اصناف هم به صورت مناسبتی چنین برنامه‌هایی اجرا می‌شود و این هفته هم بهانه‌ای بود که این صنف را به مسائل اجتماعی پیوند دهیم. حسن نامگذاری این هفته‌ها و روزها این است که این فرصت‌ها را تبدیل کنیم به یک برنامه روشن در زمینه کمک به این کودکان کنیم چرا که باید به دنبال برنامه‌هایی در زمینه مشکلات مختلف این کودکان از جمله تامین سلامت آنها باشیم.

رفتیم مدرسه، گفتند امروز اردو داریم

به گزارش ایسنا، نگاه خود کودکان کار و خیابان به این طرح هم قابل توجه بود و کودکان واکنش‌های متفاوتی داشتند. بچه‌هایی که به طور متوسط نیمی از روز کار می‌کنند احساس‌های متفاوتی نسبت به حضور در رستوران‌های شیک پایتخت داشتند. یکی از آنها در پاسخ به این سوال که اینجا کجاست و برای چه آمدید؟ گفت ” آمدیم مدرسه گفتند می‌رویم اردو ! ” و در ادامه گفت: در یک کارگاه خیاطی در بهارستان کار می کنم و امروز خیلی حال داد، از دروازه غار تا اینجا خندیدیم. یکی دیگر از بچه‌ها بین حرف قبلی پرید و گفت: داخل اتوبوس و از مدرسه تا اینجا حتی آب هم نبود اما داخل رستوران خیلی خوب بود و خستگیمان در رفت.

به هر سوال، چند نفری جواب می‌دادند و بعد می‌خندیدند، از غذا راضی بودند اما وقتی در مورد کارشان سوال می‌کردم سکوت می‌کردند، انگار نمی‌خواستند فکر به کار سختشان، لحظه‌های خوبشان را خراب کند.

بچه‌های این نوبت رستوران‌گردی توسط NGOهای مختلف در سطح منطقه ۱۲ شهرداری شناسایی شده و به رستوران آورده شده بودند و مسئول یکی از این انجمن‌ها که به گفته خود ۱۰ سال سابقه همکاری با انجمن حمایت از حقوق کودکان را داشت در خصوص مشکلات این کودکان، گفت: این کودکان یک شیفت کار می‌کنند و درکلاس درس هم با پایه‌های مختلف و تفاوت سنی در کنار یکدیگر می‌نشینند و مشکلات زیادی ایجاد می شود.

این مربی کلاس‌های چهارم و پنجم خانه کودک شوش در خصوص شناسایی این بچه‌ها، گفت: خانه کودک شوش با بیش از ۱۲ سال فعالیت به اندازه کافی شناخته شده است و خود خانواده‌ها و بچه‌ها مراجعه و از تحصیل در آن استقبال می‌کنند.

صدای خنده این کودکان امروز شنیده شد

کودکان کار و خیابانی که هر روز جز برای کار و پول حرفی برای گفتن ندارند، حداقل خودشان برای چند ساعتی صدای خند‌های بلند و بی دغدغه‌ خود را شنیدند، درکنار هم بودند، با هم خندیدند و لذت بردند، اما در کنار اجرای چنین طرح‌های قابل اتکایی باید در مواردی هم نکته‌بینی کرد. از جمله اینکه برنامه‌ریزی بی منت برای این قشر آسیب‌دیده باید با احترام بیشتر همراه شود تا دچار آسیب بیشتر نشوند و از همین رو بهتر بود رستوران‌های طرف همکاری با این طرح پسندیده از قرار دادن غذا در ظروف یک بار مصرف خودداری می‌کردند چرا که این اقدام به صورت صریح و عینی موجب ایجاد فاصله بود و با اهداف طرح و آنچه که اجرا می‌شود تناقض دارد.

شکی نیست که این طرح ایده‌ای نو و خلاقانه است و با رفع نقص‌های کم و محدودش می‌تواند حرکتی مردمی و سازنده را در تحقق اهداف شبکه‌های اجتماعی و مردم محور ایفا کند./ایسنا