شهردار محترم پایتخت! در سال ۱۳۸۲ شهردار وقت تهران خانه مسکونی اینجانب را به موزه تبدیل کرد و تعداد ۶۰ قطعه از آثارم را نیز خریداری و در آن به نمایش گذاشت. اما عمر موزه کوتاه بود و با تغییراتی که در مدیریت شهرداری به‌وجود آمد، موزه تعطیل گردید و آثار به انبارهای شهرداری منتقل شد، اما کار با پس‌گیری ملک به درازا کشید.  

سرانجام پس از شش‌ سال کش‌وقوس ملک با رای دیوان عدالت اداری به اینجانب بازپس گردانده شد. از همان ابتدای کار شرط واگذاری آثارم تجمیع آنها در خانه خودم بود که با تعطیلی موزه و انتقال آنها به مکان‌های مختلف شهرداری عملی نگردید. طی این مدت ۱۰سال بارها تقاضای بازپس‌گیری آثارم را کرده‌ام و سال گذشته وقتی مطلبی درباره فروش آثار هنری شهرداری تهران را در جراید دیدم، آمادگی خود را برای خرید آثارم اعلام کردم، اما نتیجه‌ای دریافت نکردم.

با اطلاعاتی که به‌دست آورده‌ام، آثارم در مکان‌های مختلف پراکنده شده و بسیاری از آنها صدمه دیده و برخی هم ناپیدا شده‌اند، با چنین روالی آرزوهای دیرینه‌ام برای تجمیع آثارم در خانه خودم به باد خواهد رفت. با توجهی که آن شهردار محترم به امور هنری دارند، امید است در این مورد نیز اقدام نمایند و دستور باپس دادن آثارم را صادر فرمایند تا آنها را به خانه خودشان برگردانم و خانه و آثار را برای آیندگان به یادگار بگذارم. با احترام / پرویز تناولی.»